من کسی مثل خودم را در زندگی ام نداشته ام و نمی دانم دلتنگِ خودم شدن خوب است یا بد.
یا اصلا می شود دلتنگ کسی مثل من شد؟
فقط می دانم اگر کسی را داشتم که سرفصل آرزوهایش هستم و دغدغه ی بزرگش خوشحالی من است، موقعِ رفتن حتما دو دل می شدم!
حتما سعی می کردم آینده ی بدون او را تصور کنم !
کمی تردید می کردم و به فکر فرو می رفتم.
به بهانه هایی که قبلا داشته و اکنون ندارد فکر می کردم.
به سکوتش و آرامشی که ظاهرا دارد اما درونش پر از دلهره ی نداشتنم است هم فکر میکردم.
من حتم دارم اگر کسی مثل خودم را داشتم، فکر همه ی این ها را میکردم و پای رفتنم لنگ می زد!
چون دلتنگ آن آدمی می شدم که من همه چیزش هستم.
لازم بود تو هم دمِ رفتن چمدانت را زمین بگذاری و برای یک ثانیه با چشمانِ بسته به من و گذشته ای که با من داشتی فکر کنی.
شاید تصور نبودنم تنِ روحت را می لرزاند و دلت تنگِ آدمی می شد که زمانی به او گفته بودی "دوستت دارم".
#زیور_شیبانی
منبع
درباره این سایت